Tam na górze jawor stoi

Zgłoszenie do artykułu: Tam na górze jawor stoi

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Tam na górze jawor stoi

Kozak

Śmierć kozaka

Autor muzyki:

Moniuszko, Stanisław

Informacje

Utwór został włączony do IX Śpiewnika domowego, który ukazał się już po śmierci kompozytora. Pieśń była wielokrotnie wydawana w Polsce i za granicą. Doczekała się także licznych transkrypcji chóralnych i instrumentalnych[4].

Tekst tej powszechnie znanej i lubianej dumki ukraińskiej jest w stylu Bohdana Zaleskiego. Przypomina też łudząco jego znany wiersz pt. Wyjazd bez powrotu:

Stoi jawor wedle wody

A chyla się, chyla.

Płacze, nudzi kozak młody

Bo ciężka nań chwila

Moniuszko pisywał z upodobaniem melodie do tekstów tego „ukraińskiego lirnika”. Jednakże poważne źródło muzykologiczne Słownik Muzyków Polskich (PAN) podaje, że słowa rosyjskie tej pieśni napisał w r. 1894 W. Benediktow. Na kim się wzorował autor słów rosyjskich Benediktow – nie wiadomo. W niektórych śpiewnikach podaje się domniemane autorstwo Jana Czeczota. Istnieją również opinie, że Czeczot tekst ten przetłumaczył z dumki ukraińskiej[7].

Bibliografia

1. 

Śpiewnik pracownic polskich, wyd. 5 powiększone, Poznań, 1919, s. 89, 90.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu oraz muzyki utworu.

2. 

Waśniewski Zbigniew, Kaszycki Jerzy, To idzie młodość: śpiewnik jednogłosowy, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1962, s. 211.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu utworu.

3. 

Adrjański Zbigniew, Śpiewnik „Iskier”: pieśni i piosenki na różne okazje, wyd. 2, Warszawa, Wydawnictwo „Iskry”, 1976, s. 215.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu utworu.

4. 

Wacholc Maria, Śpiewnik polski, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1991, s. 60–62.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu utworu.

5. 

Adamski Walerjan, Polski śpiewnik narodowy z melodiami, wyd. 2, Poznań, Księgarnia i Drukarnia św. Wojciecha, 1919, s. 111, 112.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu utworu.

6. 

Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. III, nr 36, s. 49.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu utworu.

7. 

Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 126, 127.

Finansowanie

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.