Precz, precz od nas smutek wszelki,

Zapal fajki, staw butelki;

/Niech wesoło z przyjaciółmi

Słodko płynie czas!/bis

Cóż pomoże narzekanie?

Co się stało nie odstanie,

/Dobrym wszędzie dobrze będzie; –

A złym zawsze kwas./bis

Niech fortuna w zmianach chyża,

Tych wywyższa, tych poniża,

/Kto poczciwy, ten szczęśliwy, –

Nie dba o jej grot./bis

Jeszcze słońce nam poświeci,

Wiwat, bracia Filareci!

/Których męski umysł klęski –

Umiał znieść dla cnót./bis

Hej no ty, panie marszałku,

Daj nam ciasta po kawałku,

/A ty Bachu, miły Stachu,

Pełne szklanki lej!/bis

Dalej Kułakowski, dalej!

Niechaj czara krąży w sali

/Człek pijany, losu zmiany –

Umie znosić lżej!/bis

Gdy poczciwość w świecie znana.

Któż poczciwszy jest nad Zana?

/Więc panowie, jego zdrowie!

Wiwat Tomasz Zan!/bis

Gdy uwielbień godna cnota,

Któż godniejszy nad Czeczota?

/Więc panowie, jego zdrowie,

Wiwat Czeczot Jan./bis

Pijmy zdrowie Mickiewicza,

On nam słodkich chwil użycza,

/Wszelkie troski koi boski –

Jego lutni dźwięk!/bis

Hej panowie! W górę szklanki!

Każdy zdrowie swej kochanki!

/Biedne chłopcy, którym obcy –

Jest miłości wdzięk!/bis

Poczekajcie jeszcze, proszę,

Jeszcze jeden toast wnoszę!

/W górę czasze! Zdrowie nasze!

Wiwat mnie i wam!/bis

A gdy czara wypróżniona

I od czczości wena kona,

/Lepiej będę wieść gawędę, –

Wierszom krzyżyk dam./bis^{[1], [2], [7]}

Precz, precz od nas, smutek wszelki,

zapal fajki, staw butelki:

/niech wesoły z przyjacioły

wdzięcznie płynie czas!/bis

Cóż pomoże narzekanie,

co się stało, nie odstanie,

/dobrym wszędzie słodko będzie,

a złym wszędzie kwas./bis

Niech fortuna, w zmiany chyża,

tych podwyższa, tych poniża,

/kto poczciwy, ten szczęśliwy,

nie dba o jej grot./bis

Jeszcze słońce nam zaświeci,

tak, tak, bracia filareci,

/których klęski umysł męski

umie znieść dla cnót!/bis

Hej, nuże, panie marszałku,

dziel nam ciasta po kawałku!

/Pójdź no, Bachu, ty mój Stachu,

pełne szklanki lej!/bis

Przy gawędzie i przy winie

czarny smutek z myśli ginie,

/człek pijany losu zmiany

wszystkie znosi lżej./bis

Dolej, Stachu, dolej, dolej,

niechaj jeszcze bieży kolej!

/Hej, panowie, Zana zdrowie,

wiwat Tomasz Zan./bis

Gdy uwielbień godna cnota,

któż poczciwszy nad Czeczota?

/Więc, panowie, jego zdrowie,

wiwat Czeczot Jan./bis

Pijmy zdrowie Mickiewicza,

on nam słodkich chwil użycza,

/ciężkie troski koi boski

jego lutni dźwięk./bis

Jeszcze w górę wznieście szklanki,

każdy zdrowie swej kochanki.

/Biedni chłopcy, którym obcy

jest miłości wdzięk./bis

Zaczekajcie jeszcze, proszę,

jeszcze jeden toast wznoszę:

/w górę czasze, zdrowie nasze,

wiwat mnie i wam!/bis

Lecz już czara wypróżniona,

a ze czczością wena kona:

/lepiej będę wieść gawędę,

wierszom krzyżyk dam./bis^{[3], [4], [9]}

Solista:

Precz, precz od nas smutek wszelki, zapal fajki, staw butelki,

Niech wesoło z przyjacioły, wdzięcznie spływa czas!

Chór:

Niech wesoło z przyjacioły, wdzięcznie spływa czas!/bis

Solista:

Cóż pomoże narzekanie, co się stało, nie odstanie.

Dobrym wszędzie słodko będzie, a złym wszędzie kwas!

Chór:

Dobrym wszędzie słodko będzie, a złym wszędzie kwas!/bis

Solista:

Niech fortuna w zmianach chyża tych podwyższa, tych poniża –

Kto poczciwy, ten szczęśliwy, nie dba o jej gniew!

Chór:

Kto poczciwy, ten szczęśliwy, nie dba o jej gniew!/bis

Solista:

Jeszcze raz słońce zaświeci, wiwat, bracia Filareci!

Których klęski umysł męski znieść umie dla cnót!

Chór:

Których klęski umysł męski znieść umie dla cnót!/bis

Solista:

Hejże, Stachu, dolej, dolej! Niechaj bieży zdrowia kolej!

Hej, panowie, Zana zdrowie: wiwat Tomasz Zan!

Chór:

Hej, panowie, Zana zdrowie: wiwat Tomasz Zan!/bis

Solista:

Za nim zdrowie Mickiewicza, on nam słodkich chwil użycza.

Ciężkie troski koi boski lutni jego dźwięk!

Chór:

Ciężkie troski koi boski lutni jego dźwięk!/bis^[5]