Kompozytor, aranżer, pianista i gitarzysta, dyrygent, także producent muzyczny. Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w Warszawie w klasie gitary. Absolwent Wydziału Geografii Uniwersytetu Warszawskiego. Grał na gitarze i fortepianie w amatorskich zespołach muzycznych. W czasie studiów związał się z akademickim ruchem kulturalnym. Zadebiutował w 1969 r. na Kiermaszu Piosenki Studenckiej w klubie „Medyk” w Warszawie. Jako piosenkarz zdobył tam IV nagrodę za interpretację, jako kompozytor II nagrodę za piosenkę Co za radość żyć, a jako kierownik muzyczny teatrzyku piosenki „U Hohonia” nagrodę za opracowania muzyczne.

Początkowo komponował muzykę dla wykonawców studenckich, m.in. Nataszy Czarmińskiej, Piotra Fronczewskiego, Andrzeja Nardellego i Magdy Umer. Później zaczął pisać dla Radiowego Studia Piosenki i Telewizyjnej Giełdy Piosenki oraz m.in. dla Haliny Frąckowiak, Edyty Geppert, Anny Jantar, Ireny Jarockiej, Krzysztofa Krawczyka, Haliny Kunickiej, Jacka Lecha, Krystyny Prońko, Zdzisławy Sośnickiej i Zbigniewa Wodeckiego.

Jest także kompozytorem:

– oratorium Kolęda Nocka (libretto Ernest Bryll);

– musicalu Azyl (libretto Bogdan Chorążuk);

– baśni muzycznej Królowa Śniegu wg Hansa Christiana Andersena;

– musicalu dla dzieci Smurfowisko (współautor Ryszard Poznakowski, libretto Ernest Bryll);

– muzyki do spektakli teatralnych, m.in. Brat naszego Boga, Szewcy, Papierowy kochanek i Fedra;

– muzyki do filmów fabularnych Kobieta i kobieta (reż. Ryszard Bugajski), Krzyk (reż. Barbara Sass-Zdort);

– muzyki do serialu TV Odlot (reż. Janusz Dymek);

– muzyki do seriali animowanych Kalevala, Gwiazda (reż. Witold Giersz);

– piosenek do filmu Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy (reż. Janusz Rzeszewski, Mieczysław Jahoda).

Dokonał licznych nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i zachodnioniemieckiej firmy Polydor. Współpracował jako aranżer i dyrygent z duetem Marek i Wacek. Sprawował opiekę artystyczną nad festiwalami piosenki w Opolu, Sopocie i w Witebsku. Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odcinek 157 (reż. Ryszard Wolański).

Jest laureatem:

– I nagrody w radiowym konkursie za piosenkę O niebieskim pachnącym groszku w 1972 r.,

– II nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’75 za piosenkę Staruszek świat,

– III nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’78 za Jak minął dzień,

– I nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’79 za Żegnaj lato na rok,

– nagrody Ministerstwa Kultury i Sztuki II stopnia za twórczość dla teatrów muzycznych w 1981 r.,

– I nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’87 w koncercie Piosenki w Teatrze za Drogi ledwie pół.

Jest również laureatem nagród i wyróżnień na festiwalach zagranicznych, m.in. na Bratysławskiej Lirze (Czechosłowacja) w 1974 r., Yamaha Pop Song Festival w Tokio (Japonia) w 1976 r., Złotym Orfeuszu w Warnie (Bułgaria) w 1977 r. i Pop Song Festival w La Valletta (Malta) w 1985 r.

W plebiscycie czytelników „Panoramy” zdobył tytuł kompozytora roku 1976 r. w oraz kompozytora i aranżera roku 1980 r. w plebiscycie radiowego Studia Gama. W 2004 r. otrzymał Paszport „Polityki” w kategorii kreator kultury (za stworzenie Centrum Artystycznego Fabryka Trzciny w Warszawie), a w 2006 r. Nagrodę Kisiela tygodnika „Wprost” za to, że „biznes brzmi w Trzcinie”^[1].