Tytuł: |
Hej! Hej ułani! |
|
Ułani, ułani |
|
Hej, hej, ułani, malowane dzieci |
|
Nie ma takiej wioski |
|
Ułani, malowane dzieci |
|
Ułani, ułani, malowane dzieci |
Klasyfikacja: |
pieśń legionowa |
Autor słów: |
nieznany |
Autor muzyki: |
nieznany |
Melodia: |
ludowa[6] |
Pierwowzoru znanej i często śpiewanej piosenki należy szukać w czasach Księstwa Warszawskiego (1807-15). W zbiorze Wacława z Oleska znajduje się jedna z pierwszych drukowanych wersji tego utworu (Lwów 1833, s. 78-79):
Nie wierz ty, dziewczyno, co ci ułan gada,
bo teraz w ułanach takowa jest zdrada...
Piosenka o ułanach pojawiała się od tej pory w różnych wariantach tekstowych i melodycznych. Odmienną melodię (być może jest to melodia do tekstu zanotowanego przez Wacława z Oleska) zamieścił Franciszek Barański w swoim zbiorze (Jeszcze Polska nie zginęła wyd. 6, s. 95, nr mel. 124). Piosenka śpiewana obecnie (z refrenem „Hej, hej, ułani, malowane dzieci”), po raz pierwszy zanotowana przez Szula, powstała przed pierwszą wojną i była oparta na wersjach wcześniejszych. Dużą popularnością pieśń cieszyła się w polskich formacjach wojskowych na Wschodzie w latach 1917–1918.
por.: (Zagórski Adam), Żołnierskie piosenki obozowe (Zbiorek najnowszy), Piotrków 1916, s. 29; Andrzejewski Zygmunt, Wojenna pieśń polska, t. 3, Warszawa 1939, s. 42-43; Chojecki Leon, Pieśni żołnierskie na fortepian lub do śpiewu ułożył… Warszawa, br, (ok. 1930), s. 22-23[1].
1. |
|
2. |
Wójcicki Antoni, Cieślak Antoni, Polskie pieśni i piosenki: śpiewnik polski, Warszawa, Wydawnictwo Polonia, 1989, s. 75, 206. |
3. |
Szul Bogusław, Piosenki leguna tułacza, Warszawa, 1919, s. 94. |
4. |
|
5. |
|
6. |
|
7. |
Wacholc Maria, Śpiewnik polski, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1991, s. 98, 99. |
8. |
Pilecka Ligia, Tam na błoniu błyszczy kwiecie: śpiewnik historyczny, wyd. Wyd 1 2 rzut, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1985, s. 92, 93. |
9. |
|
10. |
Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 233, 234. |