Krakowiak Kościuszki

Zgłoszenie do artykułu: Krakowiak Kościuszki

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Wariant 1

Strzałka

Bartoszu, Bartoszu,

Oj nie traćwa nadziei,

Bóg pobłogosławi,

Ojczyznę nam zbawi.

Tam w górę, tam w górę,

Poglądaj do Boga,

Większa miłość Jego,

Niźli przemoc wroga.

Z maleńkiej iskierki

Wielki ogień bywa,

Oj pękną, choć twarde

Przemocy ogniwa!

Oj ostre! Oj ostre,

Ostre kosy nasze,

Wystarczą na krótkie

Moskiewskie pałasze(1).

Kiliński(2) był szewcem,

Podburzył Warszawę,

Wyprawił Moskalom

Weselisko krwawe.

Nauczył Kościuszko

Pod Racławicami,

Jak siekierą, kosą

Rozprawiać z wrogami.

Bóg nam dał, Bóg nam dał,

Kraj wielki bogaty,

W nim Głowackich(3) wiele

Brać ruskie armaty.

Wszystko wziął podły wróg

I wiarę nam kłóci,

Myśli, że nas duszą

Do siebie nawróci.

Nie chcemy Berlińskiej,

Petersburskiej wiary,

Bóg nam dopomoże,

Pobić króle, cary![1], [2], [3], [5], [7], [10]


(1) werset w ocenzurowanej wersji brzmiał: te wrogie pałasze

(2) szewc Jan Kiliński – jeden z wybitnych uczestników insurekcji kościuszkowskiej w Warszawie.

(3) chłop Wojciech Bartos (Głowacki) – odznaczył się chlubnie w bitwie pod Racławicami w natarciu na armaty wroga.

Wariant 2

Strzałka

Bartoszu, Bartoszu,

oj, nie traćwa nadziei,

Bóg pobłogosławi,

Ojczyznę nam zbawi.

Tam w górę, tam w górę,

poglądaj do Boga,

większa miłość Jego

niźli przemoc wroga.

Oj, ostre, oj, ostre,

ostre kosy nasze,

wystarczą na krótkie

moskiewskie pałasze.

Kiliński, był szewcem,

oj, podburzył Warszawę,

sprawił Moskaliskom

weselisko krwawe.

Nasz Bartosz, nasz Bartosz

hej, pod Racławicami

wykosił Moskali

ostrymi kosami.

Wykosił, wykosił

i zabrał armaty,

a Kościuszko wołał:

Otóż to mi chwaty!

Pamiętam, pamiętam

okrutny strach Moskali,

jak przed nami draby

prędko uciekali.

Oj, ostre, oj, ostre

polskie kosy nasze,

wystarczą na krótkie

moskiewskie pałasze.[4]

Wariant 3

Strzałka

Bartoszu, Bartoszu,

Oj nie traćwa nadziei,

/Bóg pobłogosławi,

Ojczyznę nam zbawi./bis

Tam w górę, tam w górę,

Poglądaj do Boga,

Większa miłość Jego,

Niźli przemoc wroga.

Z maleńkiej iskierki

Oj wielki ogień bywa,

/Oj pękną, choć twarde

Przemocy ogniwa!/bis

Oj ostre! Oj ostre,

Oj, ostre kosy nasze,

Wystarczą na krótkie

Moskiewskie pałasze.

Kiliński był szewcem,

On podburzył Warszawę,

/Wyprawił Moskalom

Weselisko krwawe./bis

Nauczył Kościuszko

Oj, pod Racławicami,

Jak siekierą, kosą

Rozprawiać z wrogami.

Bóg nam dał, Bóg nam dał,

Oj, kraj wielki, bogaty,

/W nim Głowackich wielu

Brać ruskie armaty./bis

Wszystko wziął podły wróg

I wiarę nam kłóci,

Myśli, że nas duszą

Do siebie nawróci.[6]

Wariant 4

Strzałka

Bartoszu(1), Bartoszu,

oj, nie traćwa nadziei,

Bóg pobłogosławi,

Ojczyznę nam zbawi.

Tam w górę, tam w górę

poglądaj do Boga,

większa miłość Jego

niźli przemoc wroga.

Z maleńkiej iskierki

oj, wielki ogień bywa,

oj, pękną, choć twarde,

przemocy ogniwa!

Oj, ostre, oj, ostre,

ostre kosy nasze,

wystarczą na krótkie

moskiewskie pałasze.

Kiliński(2) był szewcem,

oj, podburzył Warszawę,

wyprawił Moskalom

weselisko krwawe.

Nauczył Kościuszko

pod Racławicami,

jak siekierą, kosą

rozprawiać z wrogami.[8], [9]


(1) Wojciech Bartos – chlubnie odznaczył się w bitwie pod Racławicami (4 kwietnia 1794 r.), za co otrzymał szlachectwo. Stąd nazwisko: Bartosz Głowacki.

(2) Jan Kiliński – przywódca ludu warszawskiego w czasie Insurekcji Kościuszkowskiej, z zawodu szewc.

Wariant 5

Strzałka

Bartoszu, Bartoszu!

Oj, nie traćwa nadziei,

Oj, nie traćwa nadziei.

/Bóg pobłogosławi,

Ojczyznę nam zbawi./bis

Tam w górę, tam w górę

Poglądaj do Boga,

Większa miłość Jego

Niźli przemoc wroga.

Z maleńkiej iskierki

Oj, wielki ogień bywa,

Oj, wielki ogień bywa.

/Pękną, chociaż twarde,

Przemocy ogniwa!/bis

Oj ostre, oj ostre,

Ostre kosy nasze.

Wystarczą na krótkie

Moskiewskie pałasze.

Kiliński był szewcem,

Oj, podburzył Warszawę,

Oj, podburzył Warszawę,

/Wyprawił Moskalom

Weselisko krwawe./bis

Nauczył Kościuszko

Pod Racławicami,

Jak siekierą, kosą,

Rozprawiać z wrogami.[11]

Bibliografia

1. 

Barański Franciszek, Jeszcze Polska nie zginęła!: pieśni patriotyczne i narodowe. Cz. 1, Muzyka. Cz. 2, Słowa, New York, The Polish Book Importing Co., 1944, nuty cz. 1, s. 10, 11; słowa cz. 2, s. 19, 20.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki i tekstu utworu.

2. 

Straszewicz Marzenna, Ojców naszych śpiew: pieśni patriotyczne, Komorów, Prometeusz, 1992, nr 47.

3. 

Woźny Michał, Jeszcze jeden mazur dzisiaj: pieśń w łatwym układzie na fortepian, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 4.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

4. 

Wójcicki Antoni, Cieślak Antoni, Polskie pieśni i piosenki: śpiewnik polski, Warszawa, Wydawnictwo Polonia, 1989, s. 47, 48, 202.

5. 

Cepelli Jan, Śpiewnik strzelecki szkoły junaka: dla organizacyj przysposobienia wojskowego, Warszawa, Główna Księgarnia Wojskowa, 1933, s. 125–127.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu oraz muzyki utworu.

6. 

Adamski Walerjan, Polski śpiewnik narodowy z melodiami, wyd. 2, Poznań, Księgarnia i Drukarnia św. Wojciecha, 1919, s. 17, 18.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

7. 

Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. II, nr 13, s. 24, 25.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

8. 

Pilecka Ligia, Tam na błoniu błyszczy kwiecie: śpiewnik historyczny, wyd. Wyd 1 2 rzut, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1985, s. 7.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu oraz muzyki utworu.

9. 

Łochowski Leon, Korniewski Wiesław, ...pieśń ujdzie cało...: śpiewnik.. T. 1, Warszawa, Oddział Kultury Departamentu Wychowania Wojska Polskiego, 1992, s. 116–118.

10. 

Wojciechowski, Michał

11. 

Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 56.

12. 

Olszewski Jerzy, Śpiewnik młodej wsi: na 2 głosy, Warszawa, Centralny Związek Młodej Wsi, 1937, s. 13.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora słów i muzyki utworu.