Pianista, organista, kompozytor, aranżer, także dyrygent. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie. W 1963 r. debiutował jako pianista, a rok później jako kompozytor piosenek, m.in. Wędrowny cyrk dla Marii Koterbskiej. Do 1967 r. współpracował z Orkiestrą Taneczną Polskiego Radia pod kierownictwem Edwarda Czernego, Big-Bandem Andrzeja Kurylewicza, Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji Studio S-1 Bogusława Klimczuka, eksperymentalnym studiem muzyki rozrywkowej Studio M-2, dla których także komponował i aranżował. Równocześnie kierował założoną przez siebie orkiestrą Radiowego Studia Rytm.

W latach 1967–1969 grał na organach w międzynarodowej grupie The Clavers, z którą koncertował w Szwecji i Finlandii. Od 1971 r. prowadził własne zespoły, z którymi dokonał licznych nagrań dla archiwum Polskiego Radia i płytowych z muzyką instrumentalną. Kompozycje te prezentował na MIDEM w Cannes (Francja) w 1974 r. Skomponował muzykę do dramatu pt. Sen pogardy z tekstami Krzysztofa Kamila Baczyńskiego (reż. Wiktor Grodecki), wystawionego w Operze Wrocławskiej pod auspicjami Solidarności Dolnośląskiej. Po premierze tego dramatu w 1981 r. wyjechał do RFN, gdzie pracował jako pianista i aranżer w big-bandzie stacji radiowej Rias. Później współpracował ze studiami nagraniowymi Global Music Group.

Jest kompozytorem:

– musicalu Tam-Tam (współaut. Roman Orłow, Roman Czubaty, libr. T. Polanowski);

– muzyki do spektakli teatralnych i telewizyjnych Piotr, Nareszcie razem, Pastorałka, Rzecz listopadowa, Natchnienie; – muzyki do filmów krótkometrażowych, TV i fabularnych;

– utworów instrumentalnych;

– piosenek dla Ewy Bem, Bemibek, Krzysztofa Cugowskiego, Czerwono-Czarnych, Fryderyki Elkany, Bożeny Grabowskiej, Anny Jantar, Ireny Jarockiej, Marii Koterbskiej, Krzysztofa Krawczyka, Jacka Lecha, Bogusława Meca, Jerzego Połomskiego, Krystyny Prońko, Ireny Santor, Maryli Rodowicz, Urszuli Sipińskiej, Katarzyny Sobczyk, Zdzisławy Sośnickiej, Andrzeja Zauchy.

Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 15 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego).

Jest laureatem:

– nagrody specjalnej na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’65 za aranżację i piosenkę Trochę miejsca,

– nagrody Przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu,

– Grand Prix w koncercie Premiery na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’66 oraz I nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’66 za utwór Powrócisz tu,

– nagrody Polskiego Radia i Telewizji za aranżację oraz nagrody Polskiego Radia i Telewizji za piosenkę Jaka jesteś Mario na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’72,

– II nagrody za Bright Days Will Come i I nagrody za aranżację tej piosenki na festiwalu im. Augustina Lary w Meksyku w 1972 r.,

– I nagrody za Jest miejsce na ziemi na Światowym Festiwalu Piosenki w Tokio w 1973 r.,

– wyróżnienia na festiwalu w Caracas (Wenezuela) w 1974 r. za piosenkę Jesteś blisko,

– Grand Prix de Disque na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’74 za To był świat w zupełnie starym stylu w wykonaniu fińskiej piosenkarki Marion,

– nagrody za muzykę do filmu pt. Przepraszam, czy tu biją na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku w 1976 r.,

– I nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’80 za utwór Z tobą, bez ciebie^[1].