W krwawem polu srebrne ptaszę

Zgłoszenie do artykułu: W krwawem polu srebrne ptaszę

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Porównaj

Wariant 1

Strzałka

W krwawem polu srebrne ptaszę(1),

Poszły w boje chłopcy nasze.

Hu! Ha! Krew gra, duch gra, hu! Ha!

Niechaj Polska zna, jakich synów ma!

Obok Orła znak Pogoni(2),

Poszli nasi w bój bez broni.

Hu! Ha! Krew gra, duch gra, hu! Ha!

Matko-Polsko, żyj!

Jezus, Maria! Bij!

Naszym braciom dopomagaj,

Nieprzyjaciół naszych zmagaj.

Hu! Ha! Wiatr gra, krew gra, hu! Ha!

Niechaj Polska zna,

Jakich synów ma.[1], [4], [11], [12], [13]

(1) „W krwawem polu srebrne ptaszę” – polskie godło państwowe: srebrzysty Orzeł na tle czerwieni sztandaru.

(2) Pogoń – godło Wielkiego Księstwa Litewskiego: rycerz na pędzącym koniu, trzymający wzniesiony miecz. W okresie unii polsko-litewskiej (XIV–XVIII w.) na herbach królewskich i sztandarach wojskowych Pogoń widniała obok Orła.

Wariant 2

Strzałka

W krawem polu srebne ptaszę,

Poszli w boje chłopcy nasze.

Huha! Krew gra! Duch gra!

Huha! Niechaj Polska zna,

Jakich synów ma!

Obok Orła znak Pogoni(1),

Poszli nasi w bój bez broni,

Huha, krew gra,

Duch gra, huha!

Matko Polsko żyj,

Jezus – Maria bij(2)!

Naszym braciom dopomagaj,

Nieprzyjaciół naszych smagaj,

Huha, krew gra,

Duch gra, huha!

Niechaj Polska zna,

Jakich synów ma![2], [6], [7], [8], [9], [14], [15]

(1) Pogoń – rycerz na białym koniu – herb Litwy

(2) Jezus, Maria, bij – dawne zawołanie rycerskie w czasie walki

Wariant 3

Strzałka

W krwawem polu srebrne ptaszę,

Poszły w boje chłopcy nasze.

Hu! Ha!

Krew gra!

Duch gra!

Hu! Ha! Niechaj Matka zna,

Jakich synów ma.

Obok Orla znak Pogoni,

Poszli nasi w bój bez broni.

Hu! Ha!

Krew gra!

Duch gra!

Hu! Ha! Matko Polsko żyj!

Jezus, Maria bij![3]

Wariant 4

Strzałka

W krwawym polu srebrne ptaszę,

Poszli w boje chłopcy nasze.

Hu ha, hu ha!

Wiatr gra, krew gra!

Niechaj Polska zna,

Jakich synów ma!

Obok Orła znak Pogoni,

Poszli nasi w bój bez broni.

Hu ha, hu ha!

Krew gra, duch gra!

Niechaj Polska zna,

Jakich synów ma!

Naszym braciom dopomagaj,

Nieprzyjaciół naszych smagaj.

Hu ha, hu ha!

Wiatr gra, krew gra!

Niechaj Polska zna,

Jakich synów ma![5]

Wariant 5

Strzałka

W krwawym polu srebrne ptaszę,

poszli w boje chłopcy nasze.

/Hu, ha, krew gra,

duch gra, hu, ha,

niechaj Polska zna,

jakich synów ma./bis

Naszym braciom dopomagaj,

nieprzyjaciół naszych zmagaj!

/Hu, ha, krew gra,

duch gra, hu, ha,

niechaj Polska zna,

jakich synów ma./bis[10]

Wariant 6

Strzałka

W krwawym polu srebrne ptaszę,

Poszli w boje chłopcy nasze!

Hu! Ha! Krew gra!

Duch gra! Hu! Ha!

Niechaj Polska zna,

Jakich synów ma!

Obok Orła znak Pogoni,

Poszli nasi w bój bez broni!

Hu! Ha! Krew gra!

Duch gra! Hu! Ha!

Niechaj Polska zna,

Jakich synów ma!

Naszym braciom dopomagaj,

Nieprzyjaciół naszych smagaj!

Hu! Ha! Krew gra!

Duch gra! Hu! Ha!

Niechaj Polska zna,

Jakich synów ma![17]

Bibliografia

1. 

Śpiewnik pracownic polskich, wyd. 5 powiększone, Poznań, 1919, s. 13.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu.

2. 

Śpiewnik narodowy z nutami, Mikołów, Karol Miarka, 1920, s. 72, 73.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu.

3. 

Barański Franciszek, Jeszcze Polska nie zginęła!: pieśni patriotyczne i narodowe. Cz. 1, Muzyka. Cz. 2, Słowa, New York, The Polish Book Importing Co., 1944, nuty cz. 1, s. 25; słowa cz. 2, s. 33, 34.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki i tekstu utworu.

4. 

Straszewicz Marzenna, Ojców naszych śpiew: pieśni patriotyczne, Komorów, Prometeusz, 1992, nr 90.

5. 

Bednarowicz Jędrzej, Werner Stanisław, Żołnierska rzecz: zbiór pieśni wojskowych, Warszawa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965, s. 54, 55.

6. 

Woźny Michał, Jeszcze jeden mazur dzisiaj: pieśń w łatwym układzie na fortepian, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 85.

7. 

Wacholc Maria, Śpiewnik polski, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1991, s. 72, 73.

8. 

Wójcicki Antoni, Cieślak Antoni, Polskie pieśni i piosenki: śpiewnik polski, Warszawa, Wydawnictwo Polonia, 1989, s. 53, 203.

9. 

Cepelli Jan, Śpiewnik strzelecki szkoły junaka: dla organizacyj przysposobienia wojskowego, Warszawa, Główna Księgarnia Wojskowa, 1933, s. 158, 159.

10. 

Bekier Elżbieta, Niech rozbrzmiewa wolny śpiew: śpiewnik, Warszawa, Książka i Wiedza, 1952-07, s. 340.

11. 

Adamski Walerjan, Polski śpiewnik narodowy z melodiami, wyd. 2, Poznań, Księgarnia i Drukarnia św. Wojciecha, 1919, s. 6, 7.

12. 

Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. I, nr 47, s. 64.

13. 

Pilecka Ligia, Tam na błoniu błyszczy kwiecie: śpiewnik historyczny, wyd. Wyd 1 2 rzut, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1985, s. 145.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu oraz muzyki utworu.

14. 

Łochowski Leon, Korniewski Wiesław, ...pieśń ujdzie cało...: śpiewnik.. T. 1, Warszawa, Oddział Kultury Departamentu Wychowania Wojska Polskiego, 1992, s. 134, 135.

15. 

Olszewski Jerzy, Śpiewnik młodej wsi: na 2 głosy, Warszawa, Centralny Związek Młodej Wsi, 1937, s. 16.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora słów i muzyki utworu.

16. 

Zbiór pieśni

17. 

Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 137, 138.

Copyright © 2007-2024 Biblioteka Polskiej Piosenki. Zapoznaj się z polityką prywatności oraz informacją o wykorzystywaniu plików cookie.