Pianista, kompozytor i aranżer. W 1934 r. ukończył Gimnazjum Spójnia i rozpoczął studia w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w klasie instrumentów dętych. Następnie pracował nad teorią muzyki i kompozycją pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego^[2].

Równocześnie pracował jako asystent Jerzego Gerta, kierownika muzycznego wytwórni płytowej Odeon.

Studia przerwała mu wojna. Po zajęciu Warszawy przez Niemców wyjechał do ZSRR. Pracował tam w Teatrze Młodego Widza. W 1943 r. rozpoczął w Moskwie studia kompozytorskie w Państwowym Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w klasie Dymitra Szostakowicza oraz Jurija Szaporina i Anatola Aleksandrowa. Konserwatorium ukończył w 1948 r^[1]. Jako kompozytor zadebiutował w 1944 r. I Kwartetem smyczkowym f-moll.

W 1956 r. powrócił do Warszawy. W latach 1956–1968 był dyrektorem artystycznym Polskich Nagrań.

Jest kompozytorem:

– utworów muzyki symfonicznej i kameralnej: fantazji symfonicznej Szkice polskie, suity na orkiestrę Obrazki dziecięce (II wersja), II Kwartet smyczkowy g-moll, Koncert wiolonczelowy, Wariacje na fortepian;

– dwóch Sonetów krymskich (do wierszy Adama Mickiewicza) na chór mieszany;

– komedii muzycznej Mister Brzdąc (libretto M. Niewiarowski);

– musicali Dama od Maxima (libretto Antoni Marianowicz), Diabeł nie śpi (libretto Antoni Marianowicz, Ryszard Marek Groński), Szwejk (libretto Aleksander Jerzy Rowiński, sł. Andrzej Nowicki), Monte Christo (libretto Aleksander Jerzy Rowiński, sł. Andrzej Nowicki, Henryk Rostworowski);

– opery dla dzieci Jak krasnoludki pomagały sierotce Marysi wg Marii Konopnickiej (libretto Ewa Bonacka), bajek muzycznych Tomcio Paluch, Stoliczku nakryj się, Tańczące krasnoludki (libretto Antoni Marianowicz wg braci Grimm);

– muzyki do filmu Yokmok (reż. Stanisław Możdżeński);

– muzyki do spektaklu teatralnego Panna Rosita;

– piosenek dla dzieci oraz muzyki do bajek m.in. Marii Konopnickiej, braci Grimmów i Hans Christian Andersena;

– piosenek m.in. dla Beltona, Filipinek, Anny German, Marii Koterbskiej, Haliny Kunickiej, Jerzego Michotka, Wojciecha Młynarskiego, Barbary Muszyńskiej, No To Co, Sławy Przybylskiej, Danuty Rinn, Reny Rolskiej, Ireny Santor, Jaremy Stępowskiego, Piotra Szczepanika, Violetty Villas i Tadeusza Woźniakowskiego. Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji „Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odcinek 131 (reż. Ryszard Wolański)^[1].